Այսօրվա դիրքից նայելով, այնքա՜ն, այնքա՜ն պարզ ու ցցուն է երևում, թե 1997-ին, ՀՀ Առաջին նախագահ Լևոն Տեր Պետրոսյանը ինչպես էր սրիկայաբար ծախում Արցախը:
ՈՒ այսպես:
Երևանի քաղաքապետի պաշտոնը թափուր մնալու դեպքում, ոչ ուշ, քան մեկամսյա ժամկետում, արտահերթ ընտրություններ են լինելու: Այսինքն՝ ապրիլի երկրորդ կեսին կամ մայիսի առաջին կեսին:
Գեներալ Գրիգորի Խաչատուրովին կալանքի տանելն այս իշխանության համար ունի մի քանի նպատակ, սակայն կարծում եմ` առաջինը, Խաչատուրովների զինվորական, գեներալական ընտանիքի հեղինակությանը վնաս հասցնելն է:
Ասում են՝ ՀՀ իշխանությունները ձեռքերը լվացել են Արցախից. ու՜ր էր թե՝ դժբախտությունն այդքանով
ավարտվեր: Ո՛չ, ՀՀ ծախու գլուխները իրենց կեղտոտ ձեռքերը չեն լվացել Արցախից, նրանք ամեն կերպ փորձում են մեր արժանապատիվ փոքրիկ երկիրը խցկել Ադրբեջանի երախը:
Հայաստանում բոլոր ժամանակների իշխանությունները գերադասել են առանցքային պաշտոններում ու երկրի կառավարման կարևոր օղակներում դնել իրենց կողմից վստահելի (սվոյ) մարդկանց, որոնք անվերապահորեն կկատարեն իշխանության հրահանգները։
Քաղաքական պայքարի այս փուլը ընդդիմությունը տանուլ է տվել։ Պատճառները շատ են՝ սկսած հասարակության ամորֆ վիճակից, մինչև բուն ընդդիմության ստրատեգիական ու մարտավարական սխալները։
Բռնապետիկը շարունակում է քաղաքական հետապնդումները։ Երեկ, նրա գրպանային դատախազուհու պահանջով, անձեռնմխելիությունից զրկվեց Սեյրան Օհանյանը, վաղը՝ Արմեն Չարչյանը, որոշ ժամանակ անց՝ մեկ ուրիշը, հետո..., և այսպես շարունակ։
Պետք է թիրախավորվեն ու պարսավանքի արժանանան բոլոր այն հաստատությունները, որոնք սպասարկեցին 2018 թ․ թավշյա դավադրությունը՝ դառնալով մերօրյա ազգային աղետի համահեղինակներ։
Ստորև ներկայացվող վերլուծությունը բերված է թուրքական մամուլի նյութերից։ Այն արտացոլում է Անկարայի քաղաքական և փորձագիտական շրջանակներում շրջանառվող տեսակետները Զանգեզուրի միջանցքի վերաբերյալ։ Տեքստը ցույց է տալիս, թե ինչպես է Թուրքիայում ներկայացվում միջանցքի ռազմավարական նշանակությունը՝ որպես էներգետիկ, լոգիստիկ և աշխարհաքաղաքական խաչմերուկ, որտեղ Անկարան փորձում է ամրապնդել իր դիրքերը...